Logopedyczna gra dla dzieci – odczulanie jąkania.

Od tłumacza: W zamyśle autorki gra jest narzędziem do pracy terapeuty z dziećmi, moim jednak zdaniem może być również świetną formą zabawy rodziców z dzieckiem – służy lepszemu poznaniu jąkania przez rodzica, który również wykonuje ćwiczenia. Aby gra była skutecznym narzędziem pracy, rodzic musi umieć właściwie rozpoznać i zastosować poszczególne strategie stosowane w grze. W przypadku wątpliwości rekomendowałbym omówienie ich z logopedą.

 Terapia jąkających się dzieci w wieku szkolnym i nastolatków powinna być wyzwaniem, ale równocześnie zabawą. Działania, dające możliwość dokonywania wyborów, mogą wzmocnić ich wewnętrzną motywację, która warunkuje sukces terapeutyczny. Ellen Bennett, pomysłodawczyni i propagatorka tej ogólnie dostępnej gry zidentyfikowała dwa sposoby motywowania dzieci z jąkaniem: tworzenie kompetencji i zapewnienie swobodnego uczenia się dzięki dokonywanym wyborom. Fluency Yahtzee Ellen Bennett (w dosłownym polskim tłumaczeniu „Upłynniająca gra w kości”) to tradycyjna gra w kości wzbogacona o te motywacyjne koncepcje.

Osoby grające w tę opartą na rywalizacji, zabawną grę mają wiele okazji do ćwiczenia różnych strategii modyfikacji mowy i strategii odczulania. Poniżej znajduje się opis i zasady gry.

Cel:

Gra, w której uczestnicy mają możliwość zastosowania różnych strategii w zależności od dokonywanych wyborów.

Materiały:

5 kostek do gry oklejonych symbolami oznaczającymi odpowiednie strategie modyfikacji mowy (w wersji uproszczonej można użyć zwykłych kostek przypisując danej ilości „oczek” jedną ze strategii); 4 zestawy kolorowych żetonów (łącznie 24), kubek na kości, plansza do gry (rys.3), tablica z wyjaśnieniem symboli (rys.1).

Zasady:

Celem gry jest zdobycie jak największej liczby punktów. Punkty zdobywa się rzucając kośćmi i dopasowując symbole narzędzi modyfikujących mowę. Gra jest przeznaczona dla 2 do 4 graczy. W jednej turze każdy z grających może rzucić kośćmi maksymalnie trzy razy. Im więcej symboli zostanie dopasowanych, tym większa będzie liczba zdobytych punktów.

Poniżej poszczególne kroki gry:

KROK 1

Każdy z graczy pobiera 6 żetonów tego samego koloru. 5 (oznakowanych) kostek umieszczanych jest w kubku. Przed graczami leży plansza oraz tablica w z wyjaśnieniem symboli.

Strategie logopedyczne użyte w tej grze to: łatwe „odbicia” (powtórzenia jako umyślne jąkanie), łatwe początki (strategia kształtowania płynności), triada (odczulanie), łagodne przejścia (przedłużenia używane jako umyślne jąkanie), wyciąganie – pull out (radzenie sobie w chwili jąkania).

 

Objaśnienie symboli znajduje się poniżej:

 

KROK 2

Wybór gracza, który rozpoczyna grę. W pierwszym ruchu gracz rzuca wszystkimi pięcioma kośćmi. Na podstawie symboli (lub ilości oczek) widocznych na ściankach kości gracz decyduje, jaką strategię będzie ćwiczył. Jeśli wynik pierwszego rzutu jest zadowalający, gracz może zrezygnować z kolejnych rzutów lub kontynuować rzucanie, mając nadzieję, że zdobędzie więcej punktów. W drugim i trzecim rzucie można użyć dowolnej ilości kości (część z nich można odłożyć) – zobacz rys. 2 poniżej.

Po trzech rzutach kośćmi gracz sumuje łączną ilość takich samych symboli lub oczek i zaznacza wynik, umieszczając odpowiedni żeton na planszy. (np. jeżeli gracz wśród 5 kości ma 4 symbole z bombą, to umieszcza swój żeton na przecięciu wiersza z symbolem bomby i kolumny z ilością punktów, w tym wypadku „4”). Następnie gracz wybiera słowo, frazę lub zdanie, które wypowiada z zastosowaniem tej strategii modyfikacji mowy, którą oznacza wybrany symbol. To kończy turę tego gracza. (już na wstępie gry można przygotować listę „trudnych słów”, ilustracji itp. pomagając dziecku wybrać słowa/zdania, które będą używane podczas rozgrywki).

Poniższy rysunek (Rys.2) przedstawia rozkład rzutów w jednej turze (dla jednego gracza).

 

Rysunek 3 przedstawia wygląd planszy po zakończeniu tury pierwszego gracza.

Kolejni gracze rzucają kośćmi, zdobywając kolejne punkty. Po pewnym czasie plansza jest zapełniona w dużej części żetonami graczy. Jeśli po trzecim rzucie gracz nie ma możliwości umieszczenia swojego wyniku na plansz (wszystkie wyrzucone strategie są już przez niego wykorzystane), traci kolejkę.

Uwaga! Dwóch lub więcej graczy może umieścić swoje żetony na tym samym polu na planszy. Gra kończy się, gdy jeden z graczy umieści wszystkie żetony na planszy gry.

Rysunek 4 przedstawia przykładową tablicę wyników na koniec gry. Następnie gracze sumują swoje wyniki, dodając numery kolumn nad każdym ze swoich żetonów.

Gracz z największą sumą punktów wygrywa!

 

 

Poniżej materiały do edycji. Przygotuj kostki do gry, żetony, wydrukuj planszę i symbole i możesz grać!

źródło:

http://www.mnsu.edu/comdis/isad9/papers/therapy9/bennett9.html